มโนทัศน์เกี่ยวกับเทคโนโลยีการศึกษาในห้องเรียน
ความหมายของคำว่ามโนทัศน์ http://gotoknow.org/blog/mind/7305
มโนทัศน์ (Concept)หมายถึง สิ่งที่สามารถแยกประเภทของสิ่งของ การกระทำ หรือความคิด ที่เกี่ยวกับจิตที่ถูกบันทึกไว้แล้วคือเรื่องราวเกี่ยวกับ ความรู้สึกและการรู้สึกสัมผัส ซึ่งทั้งสองเรื่องนี้ต่างก็เป็นลักษณะของจิต ( Mind) ซึ่งความว่า Concept นี้ก็ได้เริ่มใช้มาตั้งแต่ช้านาน ราวศตวรรษที่ 17ในสมัยของ Plato ในราวๆ 2000 ปีกว่าได้ ในประเทศไทย ท่านศาสตรารย์หม่อมหลวงตุ้ย ชุมสาย ได้เสนอคำว่า สังกัปป บรรจุไว้คำในหนังสือจิตวิทยาในชีวิตประจำวันของท่าน และสอนลูกศิษย์ในชั้นเรียน ท่านอาจารย์เดโชว์ สวนานนท์ ได้เสนอคำ ความคิดรวบยอด บรรจุไว้ในหนังสือตำราจิตวิทยาของท่านซึ่งคุณครูที่สอบ วิชาครูในสมัยโน้นอ่านกันมาก ส่วนคำมโนทัศน์นั้น ผมพบจากคณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย ทั้งสามคำนี้แปลมาจาก Concept ทั้งสองท่านนับเป็นบุคคลสำคัญของคำๆนี้
ประเภทของมโนทัศน์
(๑) มโนทัศน์ธรรมดา (Affirmative Concepts) ได้แก่มโนทัศน์ที่มีลักษณะกำหนด ๑ ลักษณะ เช่น อะไรที่"ร้องเหมียวๆ" คือแมว
(๒) มโนทัศน์ร่วมลักษณะ (Conjunctive Concepts) ได้แก่มโนทัศน์ที่ลักษณะกำหนดสองลักษณะขึ้นไปและเชื่อมด้วย "และ"(And) เช่น อะไรที่ "พูดได้" และ "คิดเหตุผลเป็น" คือคน
(๓) มโนทัศน์แยกลักษณะ(Disjunctive Concepts) ได้แก่มโนทัศน์ที่มีลักษณะกำหนดเชื่อมด้วย "และ / หรือ" (and / or) หรือ "ทั้งสองอย่าง" (both) เช่น ช้างคือ "สัตว์" , หรือ ช้างคือ "สิ่งที่มีงวง" , หรือ ช้างคือ "สัตว์" และ "สิ่งที่มีงวง"
(๔) มโนทัศน์มีเงื่อนไข(Conditional Concepts) เช่น "คนฉลาด คือ คนที่ต้องสอบได้คะแนนสูงสุด"
(๕) มโนทัศน์ที่มีเงื่อนไขสองด้าน (Biconditional Concepts) มโนทัศน์นี้ซับซ้อนมาก นอกจากจะมีลักษณะกำหนดหลายลักษณะแล้ว ยังเป็นเงื่อนไขกันและกันด้วย
ความหมายของเทคโนโลยีการศึกษา
เทคโนโลยีการศึกษา (อังกฤษ: Educational Technology) เป็นศาสตร์ที่ประยุกต์เอาวิชาการต่างๆ มาจัดกิจกรรมการเรียนการสอนให้ผู้เรียนสามารถเรียนรู้ตามวัตถุประสงค์ได้อย่างมีประสิทธิผล ซึ่งเกิดจากการออกแบบการสอนตามหลักการออกแบบการเรียนการสอน (Instructional Design) โดยคำนึงถึงคุณลักษณะของผู้เรียน ความเหมาะสมของสื่อที่สอดคล้องกับลักษณะเนื้อหาและความสนใจของผู้เรียน
เทคโนโลยีการศึกษา เป็นคำที่มาจากคำสองคำ คือ เทคโนโลยี ที่มีความหมายว่า เป็นศาสตร์แห่งวิธีการ ซึ่งมิได้มีความหมายว่าเป็นศาสตร์แห่งเครื่องมือเพียงอย่างเดียว แต่รวมถึง วัสดุและวิธีการด้วย เมื่อมาเชื่อมกับคำว่า การศึกษา เกิดเป็นคำใหม่ที่มีความหมายว่า การประยุกต์เครื่องมือ วัสดุและวิธีการไปส่งเสริมประสิทธิภาพการเรียนรู้ ตลอดจนการจัดสภาพแวดล้อมใหม่เพื่อการเรียนรู้
เทคโนโลยีการศึกษายังเป็นศาสตร์ที่มีการเปลี่ยนแปลงรวดเร็ว โดยอาศัยหลักการพื้นฐาน
จากหลายสาขาวิชา ทำให้เทคโนโลยีการศึกษามีลักษณะเป็นสหวิทยาการ สามารถนำไปประยุกต์ใช้ในกิจกรรมต่างๆได้อย่างกว้างขวาง
มโนทัศน์เทคโนโลยีการศึกษาในเชิงศาสตร์
มโนทัศน์เทคโนโลยีการศึกษาในเชิงศาสตร์ จึงเป็นการขยายแนวคิดเกี่ยวกับโสตทัศน์ศึกษาให้กว้างขวาง ยิ่งขึ้น ทั้งนี้เนื่องจากโสตทัศนศึกษาหมายถึง การศึกษาเกี่ยวกับการใช้ตาดูหูฟัง ดังนั้นอุปกรณ์ในสมัยก่อนมักเน้นการใช้ประสาทสัมผัส ด้านการฟังและการดูเป็นหลัก จึงใช้คำว่าโสตทัศนอุปกรณ์ หรือโสตทัศนูปกรณ์เทคโนโลยีทางการศึกษามีความหมายที่กว้างกว่า ซึ่งอาจพิจารณาจากความคิดรวบยอดของเทคโนโลยีได้เป็น 2 ประการ ดังนี้
1. ความคิดรวบยอดทางวิทยาศาสตร์กายภาพ ( Physical Science Concept) หมายถึง การประยุกต์วิทยาศาสตร์กายภาพ ในรูปของการออกแบบสิ่งประดิษฐ์เพื่อการศึกษา โดยเน้นวัตถุประสงค์ทางการศึกษา ที่สามารถวัดได้อย่างแน่นอนโดยยึดผู้เรียนเป็นศูนย์กลางมากกว่ายึดเนื้อหาวิชา เช่น เครื่องฉายภาพยนตร์โทรทัศน์ เครื่องรับโทรทัศน์ ภาพยนตร์ คอมพิวเตอร์ และวัสดุ (Sorftware) ได้แก่ รูปภาพ แผนที่ แผนภูมิ ฯลฯ มาใช้สำหรับการเรียนรู้ของนักเรียนเป็นส่วนใหญ่ การใช้เครื่องมือเหล่านี้ มักคำนึงถึงเฉพาะการควบคุมให้เครื่องทำงาน เน้นเรื่องวัสดุ อุปกรณ์ มากกว่าจะคำนึงถึงจิตวิทยาการเรียนรู้ โดยเฉพาะเรื่องความแตกต่างระหว่างบุคคลและการเลือกสื่อให้ตรงกับเนื้อหาวิชา
2. ความคิดรวบยอดทางพฤติกรรมศาสตร์ ( Behavioral Science) หมายถึง การนำวิธีการทางจิตวิทยา สังคมวิทยา มานุษยวิทยา กระบวนการกลุ่ม ภาษา การสื่อความหมาย การบริหาร เครื่องยนต์กลไก การรับรู้มาใช้ควบคู่กับผลิตกรรมทางวิทยาศาสตร์และวิศวกรรม เพื่อให้ผู้เรียนเปลี่ยนพฤติกรรมการเรียนรู้อย่างมีประสิทธิภาพซึ่งจะเน้นเรื่องเทคนิคที่เป็นวิธีการ และกระบวนการเรียนการสอนมากกว่าวัสดุ และเครื่องมือ
พัฒนาการของเทคโนโลยีการศึกษา http://karnta.blogspot.com/2006/05/blog-post.html
เทคโนโลยีได้ถูกนำมาใช้ทางการศึกษานับแต่สมัยก่อนคริสตกาล นักเทคโนโลยีทาง การศึกษาพวกแรก คือ กลุ่มโซฟิสต์ (The Elder Sophist) ที่ใช้วิธีการสอนแบบบรรยายให้แก่มวลชน แต่วิวัฒนาการในยุคแรกๆนั้น รูปแบบของเทคโนโลยีการศึกษาจะออกมาในการการเขียน เช่น การเขียนสลักลงบนไม้ ส่วนการใช้ชอล์คเขียนบนกระดานดำได้เริ่มในทศวรรษที่ 1800 สำหรับการใช้เทคโนโลยีทางสื่อโสตทัศน์ (Audio visual) สามารถนับย้อนไปได้ถึงต้นทศวรรษที่ 1900 ในขณะที่ โรงเรียนและพิพิธภัณฑ์หลายๆแห่ง เริ่มมีการจัดสภาพห้องเรียนและการใช้สื่อการสอนประเภท ต่างๆ เช่น ใช้สื่อภาพ ภาพวาด ภาพระบายสี สไลด์ ฟิล์ม วัตถุ และแบบจำลองต่างๆ เพื่อการบอกเล่าทางคำพูด (ศูนย์เทคโนโลยีทางการศึกษา . 2545 ) ในปี ค.ศ. 1913 ได้มีการ พัฒนาเครื่องฉายภาพยนตร์โดย Thomas A. Edison ต่อมาในช่วงทศวรรษที่ 1920-1930 เริ่มมีการผลิตเครื่องฉายภาพข้าม ศีรษะ เครื่องบันทึกเสียง วิทยุกระจายเสียง และในช่วงทศวรรษที่ 1950 ได้มีการคิดค้นวิทยุโทรทัศน์ ซึ่งถือเป็นปรากฏการณ์ใหม่ที่สามารถใช้เป็นสื่อเพื่อการศึกษาได้อย่างมี ประสิทธิภาพ จนกระทั่งมาสู่ปลายทศวรรษที่ 1960 ได้เข้าสู่ยุคของคอมพิวเตอร์ ซึ่งถือเป็น ปรากฏการณ์ครั้งใหญ่ในการเปลี่ยนแปลงการใช้สื่อการสอน จนกระทั่งมาสู่ของยุคอินเทอร์เน็ตในปัจจุบัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น